คุณอยู่ที่: หน้าแรก / การวิจัย / การวิจัยทางคลีนิค / โครงการวิจัย PapilloV

การติดเชื้อไวรัสฮิวแมนแป๊บปิโลม่า (เอช พี วี) และรอยโรคของการเกิดมะเร็งปากมดลูกในผู้หญิงไทยที่ติดเชื้อเอช ไอ วี: การศึกษาแบบไปข้างหน้า

ในประเทศไทยพบว่ามะเร็งปากมดลูกเป็นมะเร็งที่พบมากที่สุดเป็นอันดับสองของผู้หญิงและเป็นสาเหตุการเสียชีวิตมากกว่า 5,000 รายต่อปี หญิงที่ติดเชื้อเอช ไอ วี มีความเสี่ยงในการติดเชื้อเอช พี วีมากขึ้น และไวต่อการพัฒนาไปเป็นรอยโรคมะเร็งปากมดลูกได้มากขึ้นและเกิดเป็นมะเร็งได้ในที่สุด

การติดเชื้อไวรัสเอช พี วี พบว่าเป็นปัจจัยเสี่ยงหลักในการพัฒนาของมะเร็งปากมดลูก ในจำนวนสายพันธุ์เชื้อไวรัสเอช พี วีที่มีมากกว่า 100 สายพันธุ์นั้น องค์การอนามัยโลกได้พิจารณาว่ามีเชื้อไวรัสเอช พี วีชนิดมีความเสี่ยงสูงอยู่ 13 สายพันธุ์ (high risk HPV: HR-HPV) โดยเฉพาะสายพันธุ์ 16 และสายพันธุ์ 18 ซึ่งเชื้อไวรัสเอช พี วี 2 สายพันธุ์นี้ก่อให้เกิดมะเร็งปากมดลูกมากกว่าร้อยละ 70 ทั่วโลก 

วัตถุประสงค์หลักของการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับเชื้อไวรัสเอช พี วี ในกลุ่มผู้ป่วยหญิงที่ติดเชื้อเอช ไอ วี ในประเทศไทยคือเพื่อ:

• ประเมินความชุกของการติดเชื้อไวรัสเอช พี วี โดยเฉพาะเชื้อไวรัสเอช พี วีชนิดมีความเสี่ยงสูง (HR-HPV)
• ประเมินความชุกของรอยโรคก่อนเป็นมะเร็งบริเวณปากมดลูก
• เพื่อพัฒนาขั้นตอนสำหรับการวินิจฉัยมะเร็งปากมดลูก โดยการใช้การคัดกรองหาเชื้อไวรัสเอช พี วีร่วมกันกับการตรวจ pap-smear

นับตั้งแต่ปีพ.ศ. 2555 ถึง 2556 โครงการวิจัยเกี่ยวกับเชื้อไวรัสเอช พี วีได้รับอาสาสมัครหญิงที่ติดเชื้อเอช ไอ วีจำนวนทั้งสิ้น 829 รายในโรงพยาบาล 24 แห่งทั่วประเทศไทย อาสาสมัครหญิงได้รับการตรวจการติดเชื้อไวรัสเอช พี วีและการตรวจ pap-smear ทุกปี ในกรณีที่มีผลการตรวจ pap-smear ผิดปกติหรือพบเชื้อไวรัสเอช พี วีชนิดที่มีความเสี่ยงสูง อาสาสมัครหญิงจะได้รับการส่งต่อเพื่อทำการตรวจเพิ่มเติมด้วยกล้องขยาย (colposcopy) และการตรวจชิ้นเนื้อบริเวณปากมดลูกไปตรวจหากพบว่ามีข้อบ่งชี้ และได้รับการรักษาที่เหมาะสมหากจำเป็น ปัจจุบันโครงการวิจัยนี้ได้สิ้นสุดลงแล้วและร้อยละ 78 ของอาสาสมัครหญิงจากจำนวน 829 รายที่เข้าร่วมโครงการวิจัยได้รับการติดตามจนกระทั่งสิ้นสุดการวิจัย และอาสาสมัครหญิงร้อยละ 90 ได้รับการติดตามอย่างน้อย 2 ครั้ง

การตีพิมพ์:

• Delory T, et al., การติดเชื้อไวรัสเอช พี วีและรอยโรคของการเกิดมะเร็งปากมดลูกในผู้หญิงที่ติดเชื้อเอช ไอ วี ที่ได้รับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสในประเทศไทย, J Infect (2017), http://dx.doi.org/10.1016/j.jinf.2017.02.007
• Clifford GM, Tully S, Franceschi S. ประเภทของเชื้อไวรัสเอช พี วีที่ทำให้เกิดมะเร็งในผู้หญิงที่ติดเชื้อเอช ไอ วี: การวิเคราะห์อภิมาน (meta-analysis) จากการติดเชื้อเอช พี วีเป็นมะเร็งปากมดลูก Clin Infect Dis. 12 กุมภาพันธ์ 2017, http://dx.doi.org/10.1093/cid/cix135

สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมโปรดดูที่: ClinicalTrials.gov NCT01792973

ผลการวิจัย

• ร้อยละ 26 ของอาสาสมัครหญิงมีการติดเชื้อไวรัสเอช พี วีอย่างน้อย 1 ชนิด และร้อยละ 19 มีการติดเชื้อไวรัสเอช พี วีชนิดมีความเสี่ยงสูง
• อาสาสมัครมีระดับการศึกษาต่ำ อายุน้อย และระดับเซลล์ CD4 ต่ำซึ่งสัมพันธ์กับการเกิดการติดเชื้อไวรัสเอช พี วีชนิดมีความเสี่ยงสูงอย่างมาก
• จากการตรวจ pap-smear แสดงให้เห็นว่าร้อยละ 3 ของผู้ป่วยมีรอยโรคมะเร็งปากมดลูกในระยะรุนแรงและการเกิดรอยโรคเหล่านี้สัมพันธ์กับการติดเชื้อไวรัสเอช พี วีชนิดมีความเสี่ยงสูงอย่างมาก

การวิเคราะห์การติดตามเกี่ยวกับอุบัติการณ์ การคงอยู่ และการกำจัดการติดเชื้อไวรัสเอช พี วีชนิดมีความเสี่ยงสูงและรอยโรคมะเร็งปากมดลูกกำลังอยู่ระหว่างการวิเคราะห์ข้อมูล ผลของการศึกษาวิจัยนี้จะให้ข้อมูลสำคัญสำหรับผู้วางนโยบายในด้านกลยุทธ์ในการคัดกรองและความเป็นไปได้ของประโยชน์ในการจัดให้มีการฉีดวัคซีนเพื่อป้องกันการติดเชื้อไวรัสเอช พี วี